كليله ودمنه وه لوری مينجايی4
بازرگانی بی که مال و منال زیاد داشت ؛ بچه زیاد هم دورش گرت که هیچ کُمشو دس وِ سی تا اسپی نمی زه بازرگان موعظه و ملامتشو کِرد و گت : رولیا کچ گریتتونه نهات گریتتونه سیچی دنبال شغلی نمی گردید تا کی باید چشتو وِدس بووه تو با . روله سی رسسن وسعادت باید وِ سه رتبه برسیت اول : مال و منال و دولت دوم : رفاه و آسایش سوم:ثوآ آخرت. وِ شرطی وِ ای سه رتبه می رسیت که زحمت بکشید و مراحل مختلفین دِ زئنئی باید طی بکید هر مَرحلین سی رسسن وسعادت دِ دس بئیت و سعادت کامل نمی رسیت . هیچکُم دِ بچو وش گوش ندن جز کُر کُچک که قافلن ون وا ره سی تجارت . دِ مین قافلش دو ورزا بی یکشو شنزبه یکشو نندبه .
دِ بین راه رسسن وِ محلی که ویل بی یعنی چلپو خره بی شنزبه لاغر بی و نا توو گیر کرد دِ ویل و هزار کلک دِ ویل درآوردنش اما دئی طاقت حرکت نآشت بازرگان گت یه نفر مامور کِنید بالا سرش بمونه تا دِ ای چراگاه بچره چاغ که بی بیارش و دنبال قافله . مئیتار بعد از دو رو شَکَت بی ورزان ول کِرد و رت وِ دنبال قافله وِ بازرگان گت ؛ مردال بی .
شنزبه گشت و گشت و گشت تا رسس وِ مرغزاری سوز و خرم پر دِ تره و توله گل گلعذار سوزلونی بی و چشمه سار .... وِ هر جا سیل کِرد گل گلزار بی سوز بی خرم بی چی نوبهار بی حرد و چَرد و گشت مَس و سر حال بی . دِ نزیکی اُ مرغزار شیری وا تمام قوا وا تمام رمه و حشم ، کوهی و مالی ، پرنده و چرنده....زئنئی می کِرد که هرگز نه گو دیه بی و نه صدای غرش گو وِ گوشش رسسی.
وختی صدای غرش ورزا وِ گوشش رسس سر جا خوش حشک بی ؛ رئن(رنگ) دِ ریش پرس یه دل میگت فرار کو یه دل می گت نه آبرو خوت نُر سیل دور سر کو همه دارن سیلت می کن .
دِ مین لشکریان شاه دو چقل بین وِ نام کلیله و دمنه هر دکشو دِ تیزهوشی و زکاوت سرآمد عام و خاص اما دمنه حریصتر و غل و غش دار تر بی .
دمنه وضعیت شیرن که چنو دی گت کلیله نظرت چینه ؟ اوضاعنه چطور مئینی جریان چئینه سلطان سر جاش حشک بیه شور و نشاد دِ چهرش نمیئینم ؟
کلیله گت : تو وا ای کاریا کار نآشتو ایما دِ درگاه ای سلطان آسایش داریم لقمه ی نو وا خیال راحت موحریم و موحفتیم . ایما کسی نیسیم که حرفمو دِ درگاه سلطان شنوائی داشتووه وا حالات و روحیات شاه چکار داری دخالت دِ کار بزرگان کار هر کسی نی ؛خداوند هر کسینه سی یه کاری ساخته ؛ نَشنَفتیه که گتنه (( درودگری کار بوزینه نی)) دمنه گت چطور ؟ُ
کلیله گت : نجاری بی بوزینه ی هم داشت و چنو که دونی کار ممینه تقلیده هر کاری که نجار می کرد بوزینه هم می حواست اُ کارن تقلید بکه یه روز نجار کُتل گپی نیائی وِ جلو خوش وا دو میخ گپ آهنی و یه چکش. میخ اول که کُفت کُتل ترک ورداشت میخ دومن کفت اولین درآورد هی تکرار کرد تا کُتله بکه دو نصم کاری پیش اُما دَس د کار کشی و رت بوزینه نشس و جا نجار اما چوورشه میخ دومن هنی نکُفتی میخ اولن هم درآورد ترک کُتَل اُما وا یک دمش بستس هر دو خایه ویله بوزینه گیر کردن دِ وسط ترک داد و هوار بوزینه رسس و فلک نجار وا جیغ و دادش رسس وضعیتن که دی وا دو دس بِمی هم زه دِ کپو بوزینه اُ گُت (( نجاری کار بوزینه نی)) . دِ ای فکریا کچ حذر کو سر آسوده ی داریم خرُش نکو .
دمنه گت : فرمایشات همه دُرِس اما نزیک بیین وا ملوک فقط سی سیر کردن اشکم نی دربار محل ترفیع منزلت و نیکی کردن و دوسو و پشت پا زئیه و دشمنونه . هر که همتش کم با مثل سگه که وا سخونی سیرمووه و وا لقمه نونی راضی و خوشنود مووه ؛ شیر اگر موقع شکار خرگوش ، چشش بوحره و گورخری دس د خرگوش می کشه می ره دنبال گور .هر که وِ منزلت رفیع برسه گرجه کوتاه باز هم دِ پیشگاه عقلا و دانایان عمرش درازه چون تمام عمر ذکر اوصافش ها ری زوو.. هر که دِ گمراهی و ذلت زئنئی بکه گرچه عمر نوح داشتووه باز هم دِ پیشگاه فضلا و علما و عوام خواص وزنی ناره .
کلیله گُت شنفتم اما و عقل خوت رجوع کو هر کسی یه جاه و مقامی داره ایما دِطایفه ی نیسیم که سراغ جاه و جلال و منزلت و ترفیع بگردیم .کی وِ حرف ایما ارج می نیه .
دمنه گت :هر کس نفس والا و همت عالی داشتووه خوشِن دِ منجلاب و ذلت وِ قله ی رفیع و منزلت عالی می رسنه ....،. سی بردن بَرد گپی و نَرِ شو زحمت زیاد لازمه اما سی وِ حار وننش هیچ ؛ می تونی بی هیچ زحمتی وِ گرمه بونیش وِ زمی بنابرین سی رسسن وِ سعادت و خوشوختی زحمت زیاد لازمه اما سی خاری و ذلت هیچ زحمتی لازم نی . کلیله گت سی رسسن وِ قله ی رفیع سعادت نخشه ت چینه چطور می حا وِ هدفت برسی .؟
دمنه گُت دِ ای موقعیت که دلهره و ترس و دودلی و تردد وتحیر دِ جما ل شیر دیاره اگر بتونم شیرن دِ ای دلهره نجات بئیم دِ قلبش رخنه می کم و جا خومن واز می کم و وا مباشرت و مصاحبت و موافقت رای هر آینه دِ نزدیکان سلطان پیشی مئیرم و وا جد و جهد وِ درجا ت رفیع می رسم اُ سنه که وِ حقِ خوم می رسم و اسم بوومن زئنه میکم . کلیله گت اگر نظرت ینه آ رو ولی باید دونِسوی که آدم عاقل باید دِ سه چی دیری بکه اول مصاحبت وا سلطان دوم حردن زهر سی امتحو سوم گُتن راز وا زن .
دمنه گت ای برار فرمایشت دُرسه اما کسی که دِ خطر بترسه خطیر نمووه. کلیله گت سفر و سلامت گر چه مه مخالفم .
دمنه رت وِ خدمت شیر سلام کرد شیر پرسی یه کیه یکی دِ نزیکیا گت فلونیه کُر فلانی دِ هوز فلونی. شیر گت مرحوم بووشن خو می شنختم.